Από την ομιλία της Καθηγήτριας Στοματολόγου κας Ουρανίας Νικολάτου-Γαλίτη στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Καρκίνος Πνεύμονα: Σύγχρονη Κλινικοεργαστηριακή Προσέγγιση και Έρευνα» – Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – Ιατρική Σχολή, Ογκολογική Μονάδα Γ΄ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής.
Διευθυντής Σπουδών: Καθηγητής Κωνσταντίνος Συρίγος, MD, PhD, FCCP.
Δ΄ Εξάμηνο, Ακαδημαϊκό Έτος 2017-2018
Η Υποστηρικτική Ογκολογία του Στόματος είναι ένα ταχέως εξελισσόμενο πεδίο στην Ογκολογία. Αντιμετωπίζει τις επιπλοκές και τα προβλήματα στη στοματική κοιλότητα, που μπορεί να αναπτυχθούν κατά τις θεραπείες του καρκίνου, συμβάλλει στη διατήρηση της ποιότητας ζωής και μειώνει το κόστος, δηλαδή την λεγόμενη «οικονομική τοξικότητα».
Τα προβλήματα από τη στοματική κοιλότητα αναπτύσσονται (α) κατά τη διάρκεια της θεραπείας του καρκίνου ως οξείες επιπλοκές και (β) μετά τη θεραπεία ως χρόνιες απώτερες επιπλοκές. Είναι ανάλογες με τον τύπο του καρκίνου, αλλά και το είδος της θεραπείας.
Το αυξημένο μικροβιακό φορτίο του στόματος, πτωχή στοματική υγιεινή, τερηδόνες και νοσήματα του περιοδοντίου-περιοδοντίτιδα αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας και πιο συχνά σε ασθενείς με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου και σε ασθενείς με αιματολογικές νόσους που υποβάλλονται σε χημειοθεραπευτικά σχήματα η/και μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων αναπτύσσεται βλεννογονίτιδα, με επώδυνες ελκώσεις, ουλορραγίες και λοιμώξεις, βακτηριακές, ιογενείς λοιμώξεις και μυκητιασικές. Οδοντικά και περιοδοντικά αποστήματα είναι οι πιο συχνές βακτηριακές λοιμώξεις, ο έρπης αποτελεί την πλέον συχνή ιογενή λοίμωξη και οι καντιντιάσεις είναι οι πλέον συνήθεις μυκητιάσεις στη στοματική κοιλότητα.
Μετά τη θεραπεία η ξηροστομία μπορεί να προβληματίζει ιδιαίτερα τους ασθενείς με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου και τους ασθενείς με αλλογενή μεταμόσχευση, που ανέπτυξαν αντίδραση μοσχεύματος κατά ξενιστή. Η ξηροστομία οδηγεί σε οδοντικές τερηδόνες. Αν δεν ληφθούν κατάλληλα προφυλακτικά μέτρα υγιεινής και προστασίας των δοντιών οι τερηδόνες θα αναγκάσουν σε εξαγωγές δοντιών που έχουν τερηδονιστεί σοβαρά και δεν μπορούν να αποκατασταθούν, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοακτινονέκρωσης των γνάθων.
Η οστεονέκρωση των γνάθων σε ασθενείς που λαμβάνουν παράγοντες στόχευσης των οστών η/και στοχευτικές, βιολογικές θεραπείες, κυρίως αναστολείς αγγειογένεσης είναι ένα άλλο δυνητικά σοβαρό πρόβλημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η πρόληψη μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεονέκρωσης των γνάθων ενώ η πρώιμη διάγνωση θα συμβάλλει στην αποτελεσματική αντιμετώπιση.
Η τακτική παρακολούθηση, η διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής, και η συνεργασία του κατάλληλα εκπαιδευμένου οδοντιάτρου με τον ιατρό ογκολόγο θα συμβάλει στην πρόληψη και τη μείωση της βαρύτητας των επιπλοκών της στοματικής κοιλότητας. Ακόμη, η τακτική αξιολόγηση του στόματος μετά τη θεραπεία θα συμβάλλει και στην έγκαιρη διάγνωση τυχόν υποτροπής ή 2ου όγκου.
Αφήστε μια απάντηση